Ulica Sanowa w Sanoku
| Śródmieście | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie powiatu sanockiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie Sanoka  | |||||||||||||
 49°33′48,8″N 22°12′25,6″E/49,563556 22,207111
| |||||||||||||
Ulica Sanowa w Sanoku – ulica w dzielnicy Śródmieście miasta Sanoka[1].
Ulica w swoim biegu odchodzi od ul. Zamkowej i opadającym stokiem opada ku rzece San (równolegle do niej przebiega analogicznie ul. Rybacka)[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Po nadaniu praw miejskich Sanokowi (1339) powstały mury miejskie, przebiegające przez późniejszą ul. Rybacką[3].
W okresie zaboru austriackiego po wprowadzeniu autonomii galicyjskiej w 1867 nadano nazwy ulicom Sanoka, w tym ustanowiono ul. Sanową[4].
Zabudowa
[edytuj | edytuj kod]W 1958 do wojewódzkiego rejestru zabytków został wpisany dom przy ul. Sanowej 11[5], który wpisano także do gminnej ewidencji zabytków miasta Sanoka, założonej w 2014[6].
Od 1972 w wykazie zabytków Sanoka był ujęte dom przy ulicy Sanowej 7[7].
Drewniane domostwa przy ul. Sanowej (jak również przy ul. Rybackiej) w przeszłości były zamieszkiwane przez rodziny trudniące się rybactwem[2]. Domy te wzmiankował Stefan Stefański opisując zwiedzanie Sanoka na kartach swojego wielokrotnie wznawianego przewodnika turystycznego[2].
Mieszkańcy
[edytuj | edytuj kod]Na początku lat 90. XIX wieku pod numerem konskrypcyjnym 237 zamieszkiwała rodzina Jana Ergietowskiego[8]. Po nadaniu tytułu honorowego obywatelstwa Sanoka burmistrzowi Cyrylowi Jaksie Ładyżyńskiemu w 1895 w nagrodę ofiarowano mu dom przy ul. Sanowej[9]. Potem w domu zamieszkał jego syn, Michał Ładyżyński[10].
Przed 1939 pod numerem ulicy mieszał Arnold Andrunik[11][12][13]. Podczas II wojny światowej w okresie okupacji niemieckiej w domu pod numerem 6 mieszkał jego przyrodni brat Kazimierz Andrunik, prowadzący tam działalność konspiracyjną[14][15].
Rzymskokatoliccy mieszkańcy ulicy przynależą do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i Matki Bożej Pocieszenia.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ O dzielnicy. sanoksrodmiescie.pl. [dostęp 2015-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-16)].
- ↑ a b c Stefan Stefański: Sanok i okolice. Warszawa: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Oddział w Sanoku, 1958, s. 17. Stefan Stefański: Sanok i okolice. Warszawa: Oddział Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Sanoku / Sport i Turystyka, 1963, s. 22. Stefan Stefański: Sanok i okolice. Przewodnik turystyczny. Warszawa: Zarząd Oddziału PTTK w Sanoku, 1991, s. 37.
- ↑ Jerzy Kwiatek, Teofil Lijewski: Leksykon miast polskich, 1998, s. 755.
- ↑ Alojzy Zielecki: W epoce autonomii galicyjskiej. Struktury organizacyjne miasta. W: Feliks Kiryk (red.): Sanok. Dzieje miasta. Kraków: Secesja, 1995, s. 377. ISBN 83-86077-57-3.
- ↑ Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków – stan na 30 czerwca 2022 r. Woj. podkarpackie. nid.pl, 2022. s. 147. [dostęp 2022-09-06].
- ↑ Zarządzenie Nr 79/2014 Burmistrza Miasta Sanoka z dnia z 16 maja 2014r. w sprawie założenia gminnej ewidencji zabytków miasta Sanoka. bip.um.sanok.pl. s. 0-4. [dostęp 2022-09-06].
- ↑ Artur Bata. Działalność Powiatowego Konserwatora Zabytków w Sanoku w 1972 r.. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. Nr 17-18, s. 91-92, 1973.
- ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1892/1893 (zespół 7, sygn. 15). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 292.
- ↑ Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 59. ISBN 83-909787-8-4.
- ↑ Edward Zając. Poczet burmistrzów Sanoka. Cyryl de Jaxa Ładyżyński – burmistrz miasta Sanoka (1872–1897). „Tygodnik Sanocki”. Nr 30 (194), s. 6, 28 lipca 1995.
- ↑ Edward Zając. Z sanockiej ziemi. Arnold Andrunik (1911-2000). „Tygodnik Sanocki”. Nr 6 (483), s. 9, 9 lutego 2001.
- ↑ Edward Zając: Sanockie biografie. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2009, s. 30. ISBN 978-83-61043-09-6.
- ↑ Arnold Andrunik (red. Krystyna Chowaniec): Zapiski z osobistych przeżyć w czasie II wojny światowej i okupacji. Sanok: Stowarzyszenie Wychowawców „Eleusis” w Sanoku, 2018, s. 146.
- ↑ Arnold Andrunik (red. Krystyna Chowaniec): Zapiski z osobistych przeżyć w czasie II wojny światowej i okupacji. Sanok: Stowarzyszenie Wychowawców „Eleusis” w Sanoku, 2018, s. 48. [dostęp 2022-09-06].
- ↑ Krystyna Chowaniec: Czytelnicy piszą: Ludzie trasy kurierskiej Las. korsosanockie.pl, 2018-09-29. [dostęp 2022-09-06].
