Ulica Ignacego Daszyńskiego w Sanoku
| Śródmieście | |||||||||||||||||||||||||||||||
 Ulica na początku biegu (2023) | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu sanockiego  | |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Sanoka  | |||||||||||||||||||||||||||||||
 49°33′35,3″N 22°12′09,0″E/49,559793 22,202489
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Ulica Ignacego Daszyńskiego w Sanoku – ulica w dzielnicy Śródmieście miasta Sanoka[1].
,_winter.jpg)
Historia
[edytuj | edytuj kod]Na początku XX wieku ulica nosiła nazwę Floriańska[2][3][4][5]. W 1937 nazwa została przemianowana na ulicę Michała Słuszkiewicza (zmarłego w poprzednim roku sanockiego mieszczanina i burmistrza miasta)[6][7]. W książce telefonicznej z 1939 nadal podano nazwę ul. Floriańskiej[8]. Ulica pod nazwą Michała Słuszkiewicza pozostawała podczas II wojny światowej w trakcie okupacji niemieckiej[9][10]. Po zakończeniu wojny i nastaniu Polski Ludowej ulicę przemianowano przyjmując patronat Ignacego Daszyńskiego[11].
Na początku swojego biegu ulica ma charakter stromego zjazdu[12].
Zabudowa
[edytuj | edytuj kod]- Na początku biegu do ulicy od strony zachodniej przylega Plac Miast Partnerskich[13].
- Budynek pod numerem 3, w którym przez lata funkcjonowała apteka[14] (jej kierownikiem był Aleksander Czarniawy)[15].
- Budynek pod numerem 4, w którym ulokowano siedzibę Ligi Obrony Kraju[16].
- Budynek pod numerem 17 ulicy został wpisany do rejestru zabytków[17] oraz do gminnej ewidencji zabytków miasta Sanoka[18].
- Od ulicy Daszyńskiego istniał wjazd do dworca autobusowego „Okęcie”[19][20], w miejscu którego pod adresem ul. Jagiellońskiej 30 powstała Galeria Sanok[21].
- 16 września 1995 w budynku dawnego przedszkola otwarto Zakładowy Ośrodek Medycyny Pracy Sanockich Zakładów Górnictwa Nafty i Gazu (SZGNiG)[22] (obecnie pod adresem ul. Daszyńskiego 20a funkcjonuje Ośrodek Leczniczo-Rehabilitacyjny i Medycyny Pracy „Nafta-Med”[23]).
- Budynek pod numerem 27, wcześniej należący do Telekomunikacji Polskiej S.A, potem Orange Polska[24][25].
- W latach 60. XX wieku pod numerem 28 funkcjonowało Biuro GOPR w Sanoku[26].
- W latach 30. XX wieku pod numerem 30 ulicy Floriańskiej (numer konskrypcyjny 998) istniał budynek należący do konwentu ojców Franciszkanów w Sanoku[27].
- U kresu biegu ulicy po lewej stronie jest położony Zieleniec Baranowicza[13].
W przeszłości w początkowym odcinku ulicy istniały drewniane domy rodzinne[28]. Pod koniec XX wieku (lata 70.) przy ulicy Daszyńskiego powstało osiedle bloków mieszkalnych[29], którego realizację prowadziło Sanockie Przedsiębiorstwo Budowlane[30].
Mieszkańcy
[edytuj | edytuj kod]Przy ul. Floriańskiej zamieszkiwali: Jan Okołowicz[31][32], rodzina Łagodziców[33], rodzina Vetulanich (m.in. ojciec Roman i synowie Kazimierz Vetulani, Zygmunt, Tadeusz, Adam)[34], Stanisław Iwanowicz[35]. Przy ul. Floriańskiej i następnie przy przemianowanej ul. M. Słuszkiewicza mieszkał Józef Rec[36]. Przy ul. Floriańskiej i I. Daszyńskiego mieszkał Ludwik Jasiński[37]. Przy ul. I. Daszyńskiego mieszkali: Stanisław Augustyński[38], Maria Kril[39], Józef Penar[40], Adam Puzoń[41], Józef Stachowicz[42].
Mieszkańcy zameldowani przy ulicy przynależą do rzymskokatolickiej parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ O dzielnicy. sanoksrodmiescie.pl. [dostęp 2015-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-05)].
- ↑ Ludwik Glatman. Nowe nazwy ulic Wielkiego Sanoka (dokończenie). „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 36, s. 2, 31 sierpnia 1913.
- ↑ Akta miasta Sanoka. Wykaz ulic i mieszkań w mieście Sanoku 1931 r. (zespół 135, sygn. 503). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 102-104.
- ↑ Mapa Sanoka. W: Edmund Słuszkiewicz: Przewodnik po Sanoku i Ziemi Sanockiej. Sanok: Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, 1938, s. 74.
- ↑ Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2009, s. 298, 336. ISBN 978-83-60380-26-0.
- ↑ Emilia Słuszkiewicz: Pamiętnik (1853-1939). s. 111.
- ↑ Marek Drwięga. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka w latach 1918–1939. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 63, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Książka telefoniczna. Warszawa: 1939, s. 766.
- ↑ Potwierdza to dokument poświadczający 1940 miejsce zamieszkania w pierwszej połowie 1940, który przed 1939 był zameldowany przy ul. Floriańskiej, por. Lista zamordowanych na Gruszce 5/6 lipca 1940 roku (wykaz sporządzony przez B.R na podstawie księgi więziennej).
- ↑ Gefängnis in Sanok. Księga więźniów śledczych 1940-1942 (zespół 134, sygn. 100). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 356 (poz. 954).
- ↑ Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2009, s. 336, 338. ISBN 978-83-60380-26-0.
- ↑ Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2009, s. 340-341. ISBN 978-83-60380-26-0.
- ↑ a b Piotr Kutiak: Królewskie Wolne Miasto Sanok. Zieleńce. Plac Wolności. sanok-przyroda.website.pl. [dostęp 2013-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-01)]. (pol.).
- ↑ Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2009, s. 346. ISBN 978-83-60380-26-0.
•"Dr.Max". apteki24h.com.pl. [dostęp 2022-09-03]. - ↑ Aleksander Czarniawy. Opinie. Opinie w sprawie leków. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 2, s. 7, 1-20 stycznia 1983.
•Czym dysponują sanockie apteki?. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 26, s. 1, 10-20 września 1985.
•Wiesław Koszela. Jedni balowali, inni pracowali. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 2, s. 2, 10-20 stycznia 1988. - ↑ Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2009, s. 346. ISBN 978-83-60380-26-0.
•Liga Obrony Kraju. biznesfinder.pl. [dostęp 2022-09-03]. - ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 144 [dostęp 2016-10-20].
- ↑ Zarządzenie Burmistrza Miasta Sanoka nr 42/2015 z 9 marca 2015. bip.um.sanok.pl, 2015-03-09. s. 3. [dostęp 2016-10-20].
- ↑ Marian Struś. Drzemiące „Okęcie” wkrótce ruszy?. „Tygodnik Sanocki”. Nr 35 (1084), s. 1, 7 września 2012.
- ↑ Martyna Sokołowska: Na "Okęciu" będzie 30 sklepów i parking na 200 samochodów. Co na to sanoczanie?. isanok.pl, 09-09-2013. [dostęp 2015-12-27].
- ↑ Galeria Sanok. Kontakt. galeriasanok.com. [dostęp 2015-12-27].
- ↑ Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 1995-2000. „Rocznik Sanocki 2001”. Tom VIII, s. 317, 2001.
- ↑ Kontakt. naftamed.pl. [dostęp 2022-09-03].
- ↑ Telekomunikacja Polska SA - Biuro Obsługi Klienta. nieruchomosci.orange.pl. [dostęp 2022-09-03].
- ↑ Ogłoszenie. nieruchomosci.orange.pl. [dostęp 2022-09-03].
- ↑ Stanisław Kłos: Województwo rzeszowskie. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1969, s. 341.
- ↑ Akta miasta Sanoka. Wykaz ulic i mieszkań w mieście Sanoku 1931 r. (zespół 135, sygn. 503). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 104.
- ↑ Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2009, s. 338-339. ISBN 978-83-60380-26-0.
- ↑ Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2009, s. 342-346. ISBN 978-83-60380-26-0.
- ↑ Andrzej Radzik: Sanockie Przedsiębiorstwo Budowlane lata 1978-1993. W: Budownictwo. Sanockie Przedsiębiorstwo Ceramiki Budowlanej. Sanockie Przedsiębiorstwo Budowlane. Sanok: 2014, s. 154-155. ISBN 978-83-934513-6-4.
- ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 97-98. ISBN 83-909787-0-9.}
- ↑ Edward Zając. Przyjaciel twórcy poloneza. „Tygodnik Sanocki”. Nr 50 (579), s. 6, 13 grudnia 2002.
- ↑ Akta miasta Sanoka. Wykaz ulic i mieszkań w mieście Sanoku 1931 r. (zespół 135, sygn. 503). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 103.
- ↑ Paweł Kosina: Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele. Sanok: Stowarzyszenie Przyjaciół Heleny Kosiny w Sanoku, 2006, s. 57. ISBN 83-924210-0-0.
- ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1912/13 (zespół 7, sygn. 59). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 298.
- ↑ Zdzisław Stropek: Informacja dotycząca uwolnienia z sanockiego więzienia (w czasie niemieckiej okupacji) Władysława Szelki (Borsuka), komendanta placówki AK w Niebieszczanach, w dniu 21 lipca 1944 r.. W: Andrzej Brygidyn, Magdalena Brygidyn-Paszkiewicz: Wspomnienia i relacje żołnierzy Sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944. Sanok: 2012, s. 562. ISBN 978-83-903080-5-0.
- ↑ Akta miasta Sanoka. Wykaz ulic i mieszkań w mieście Sanoku 1931 r. (zespół 135, sygn. 503). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 104. Księga Zmarłych 1946–1958 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 372 (poz. 47).
- ↑ Księga Zmarłych 1946–1958 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 301 (poz. 83).
- ↑ Księga Zmarłych 1975–1995 Sanok. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 71 (poz. 48).
- ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 139.
- ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 141.
- ↑ Józef Stachowicz: Miniony czas. Kraków: Księgarnia Akademicka, 1994, s. 245. ISBN 83-901827-1-8.
