Włodowice (województwo dolnośląskie)
50°34′13″N 16°28′21″E/50,570278 16,472500
| wieś | |
 Kościół św. Piotra Kanizjusza we Włodowicach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
728[2] |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
57-400[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DKL |
| SIMC |
0854529 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Nowa Ruda  | |
| 50°34′13″N 16°28′21″E/50,570278 16,472500[1]
| |
Włodowice (niem. Walditz) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Nowa Ruda.
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0854535 | Górzna | przysiółek |
| 0854541 | Grządka | przysiółek |
| 0854558 | Rzędzina | przysiółek |
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wałbrzyskiego.
Stillfriedowie z Włodowic
[edytuj | edytuj kod]
Po wygaśnięciu męskiej linii von Donynów dobra noworudzkie wraz z Włodowicami w 1472 otrzymał Georg I von Stillfried und Rattonitz (zm. 1482)[6], małżonek Anny von Donyn. Ponad sto lat później, w 1586 dobra te po swoich krewnych z Tłumaczowa przejął Henryk von Stillfried Starszy (1519-1615)[7], który je podzielił. Włodowice Dolne (niem. Niederwalditz) otrzymał jego trzeci syn – Henryk Młodszy i objął tutejszy dwór. W 1622 podczas wojny trzydziestoletniej Henryk Młodszy został napadnięty przez żołnierzy cesarskich i uwięziony w Kłodzku. Poniesione rany i tortury sprawiły, że zmarł. Posiadłości po nim przejął syn Jerzy. Kolejnym właścicielem Włodowic był hrabia Bernhard II, syn Bernharda I, który zmarł bezdzietnie w 1689. Dobra włodowickie przejęli Stillfriedowie z Drogosławia i były w ich rękach do XIX w.[8]
Kultura
[edytuj | edytuj kod]
W ramach Festiwalu Góry Literatury 8.07.2017 r. została otwarta Droga chlebowa na trasie Šonov – Włodowice, a w przysiółku wsi Rzędzina odbywały się spotkania z pisarzami, na których wystąpili: Swietłana Aleksijewicz, Ireneusz Grin, Magdalena Grzebałkowska, Karolina Korwin Piotrowska, Ewa Lipska, Radek Rak, Justyna Sobolewska, Andrzej Stasiuk, Małgorzata Szejnert, Monika Sznajderman, Adam Wajrak[9].
Edukacja
[edytuj | edytuj kod]Szkoła Podstawowa im. św. Wojciecha (Włodowice 25), budynek powstał w 1866 r. Po II wojnie światowej szkołę uruchomiono 1 października 1945; jej kierownikiem został Jan Szuwalski. 8 czerwca 2000 szkole nadano im. św. Wojciecha. Szkoła podstawowa jest częścią Zespołu Edukacyjnego Włodowice wraz z przedszkolem (Włodowice 50) i klasami gimnazjum (do 2019)[10].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- dwór dolny (Włodowice 91) – wybudowany w 1594(8) r. w stylu renesansowym
- pałacyk (Włodowice 50) – wybudowany w XIX w. w stylu eklektycznym z nawiązaniami do baroku i klasycyzmu, obecnie mieści przedszkole
- kościół św. Piotra Kanizjusza we Włodowicach – wybudowany w 1929 r. w stylu neobarokowym, przy kościele stoik kamienny krzyż z XIX w.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 149192
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1469 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ GUS. Rejestr TERYT.
- ↑ Joseph Wittig: Kronika miasta Nowa Ruda. Kolebka i rozwój przestrzenny miasta Nowa Ruda, Cz. 1, tłum. Artur Olkisz, red. Wojciech Grzybowski, Nowa Ruda: „Maria”, 2004, s. 116 ISBN 83-88842-66-8.
- ↑ Joseph Wittig: Kronika miasta Nowa Ruda. Miasto pracujące, Cz. 3, tłum. Artur Olkisz, red. Wojciech Grzybowski, Nowa Ruda: „Maria”, 2005, s. 5 ISBN 83-88842-66-8.
- ↑ Bieda Tadeusz, Włodowice nad Włodzicą, Włodowice, Stow. Społeczno-Kulturalne Włodzica, 2004, s. 21, 23–25, ISBN 83-921222-0-8.
- ↑ Michał Nogaś, Festiwal Góry Literatury..., 28 czerwca 2017
- ↑ Bieda Tadeusz, Włodowice nad Włodzicą, Włodowice, Stow. Społeczno-Kulturalne Włodzica, 2004, s. 83, 85, 90, ISBN 83-921222-0-8.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie, T. 11, pod red. Marka Staffy, Wrocław: Wyd. I-Bis 1995, ISBN 83-85733-12-6, s. 433–435.
- Bieda Tadeusz, Włodowice nad Włodzicą, Włodowice, Stow. Społeczno-Kulturalne Włodzica, 2004, s. 23–25, ISBN 83-921222-0-8.
- Tadeusz Bieda, Wśród malowniczych wzgórz nad Włodzicą. Zarys dziejów miejscowości gminy Nowa Ruda, Nowa Ruda: Wydawnictwo Maria, 2007, s. 377–380, ISBN 978-83-60478-20-2, OCLC 316547677.
- Walditz, (3) powiat Neurode, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 904.
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Osada leśna | |
| Części wsi | |
| Osady wsi | |
| Osady leśne wsi | |
| Przysiółki wsi |
