2 Dywizja Piechoty (powstanie listopadowe)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. dyw. Franciszek Żymirski |
| Działania zbrojne | |
| Powstanie listopadowe | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
2 Dywizja Piechoty – polski związek taktyczny utworzony po wybuchu powstania listopadowego.
Skład i obsada personalna
[edytuj | edytuj kod]Dowódcy dywizji
[edytuj | edytuj kod]- gen. dyw. Edward Żółtowski - (do 1 stycznia 1831)
- gen. dyw. Franciszek Żymirski[1][2] - 1 stycznia 1831 - 25 lutego 1831
- gen. dyw. Antoni Giełgud[2] - 28 lutego 1831 - 13 lipca 1831
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]do 23 stycznia
- 1 brygada — generał brygady Franciszek Morawski
- 3 pułk piechoty liniowej (2 bataliony)
- 7 pułk piechoty liniowej (2 bataliony)
- 2 brygada — pułkownik Jan Skrzynecki
- 4 pułk piechoty liniowej (2 bataliony)
- 8 pułk piechoty liniowej (2 bataliony)
- 3 brygada — gen. bryg. Józef Czyżewski[2]
- 2 pułk strzelców pieszych (2 bataliony)
- 4 pułk strzelców pieszych (2 bataliony)
- 4 brygada — gen. bryg. Henryk Milberg[2]
- pułk grenadierów (4 bataliony)
23 stycznia - 26 kwietnia[3]
- 1 brygada — generał brygady Franciszek Morawski, generał brygady Franciszek Rohland[1][2]
- 3 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
- 7 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)[a]
- 2 brygada — gen. bryg. Józef Czyżewski[2], pułkownik Franciszek Valentin d'Hauterive
- 2 pułk strzelców pieszych (3 bataliony)
- 4 pułk strzelców pieszych (3 bataliony)
26 kwietnia - połowa czerwca[4]
- 1 brygada — generał brygady Franciszek Rohland[2]
- 7 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
- 19 pułk piechoty liniowej (2 bataliony)
- 2 brygada — pułkownik Franciszek Valentin d'Hauterive;
- 2 pułk strzelców pieszych (3 bataliony)
- 4 pułk strzelców pieszych (3 bataliony)
Od połowa czerwca do 13 lipca
- 1 brygada — generał brygady Franciszek Rohland[2]
- 7 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
- 19 pułk piechoty liniowej (2 bataliony)
- 2 brygada — pułkownik Franciszek Valentin d'Hauterive, pułkownik Józef Szymanowski
- 2 pułk strzelców pieszych (3 bataliony)
- 4 pułk strzelców pieszych (3 bataliony)
- 3 brygada — pułkownik Wacław Sierakowski
- 18 pułk piechoty liniowej (2 bataliony)
- IV/3 pułku strzelców pieszych (1 batalion)
- 4 brygada — pułkownik Piotr Kiekiernicki
- 25 pułk piechoty liniowej (2 bataliony)
- 26 pułk piechoty liniowej (2 bataliony)
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Według Calliera w lutym 1831 roku nie było 7 pułku piechoty liniowej w Brygadzie RohlandaCallier 1887 ↓, s. 361
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Callier 1887 ↓, s. 361.
- ↑ a b c d e f g h Kozłowski 1983 ↓, s. 190.
- ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 489-490.
- ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 491.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Edmund Callier: Bitwy i potyczki stoczone przez wojsko polskie w roku 1831. Poznań: Drukarnia Dziennika Poznańskiego, 1887.
- Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce.. Poznań: "Kurpisz", 2003. ISBN 83-88841-52-1.
- Bronisław Gembarzewski Wojsko Polskie - Królestwo Polskie 1815-1830 reprint: Kurpisz Poznań 2003
- Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.
- Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Eligiusz Kozłowski: Historia oręża polskiego 1795-1939. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1983. ISBN 83-214-0339-5.
| Wojska |
| ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Bitwy |
|
