| |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Specjalność: chemia | |
| Odznaczenia | |
| |
| Nagrody | |
Edwin Mattison McMillan (ur. 18 września 1907 w Redondo Beach, zm. 7 września 1991 w El Cerrito w hrabstwie Contra Costa)[1] – amerykański chemik, profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1929 ukończył studia na California Institute of Technology, doktoryzował się w 1932 na Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley. Od 1934 wraz z Ernestem Lawrence'em pracował nad badaniem reakcji jądrowych i ich produktów[1]. Brał również udział w pracach nad konstrukcją cyklotronu. Od 1942 członek ekipy badawczej w ramach projektu Manhattan[1]. W 1946 uzyskał tytuł profesora. Po wojnie ponownie podjął pracę na Uniwersytecie w Berkeley. W 1961 został uhonorowany doktoratem honoris causa przez Rensselaer Polytechnic Institute, zaś dwa lata później – Gustavus Adolphus College[1]. W 1951 został wraz z Glennem Seaborgiem wyróżniony Nagrodą Nobla w dziedzinie chemii za odkrycia w chemii transuranowców[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Edwin M. McMillan – Biographical. nobelprize.org. [dostęp 2013-11-27]. (ang.).
- ↑ The Nobel Prize in Chemistry 1951. nobelprize.org. [dostęp 2013-11-27]. (ang.).
