FSO Polonez Cargo

FSO Polonez Cargo – lekki samochód dostawczy oraz sanitarka bazujące na samochodzie osobowym FSO Polonez Caro produkowane w latach 1993–2001.

FSO Polonez Cargo

FSO Polonez Cargo po liftingu
Inne nazwy	FSO Cargo
Producent	FSO
Zaprezentowany	1993
Okres produkcji	1993–1998
Miejsce produkcji	Warszawa
Następca	Daewoo-FSO Polonez Cargo Plus
Dane techniczne
Segment	C
Typy nadwozia	5–drzwiowy kombivan
Silniki	R4 OHV 1,6 l R4 XUD9A 1,9 l Diesel
Skrzynia biegów	5–biegowa manualna
Napęd	tylny
Długość	4616 mm
Szerokość	1650 mm
Wysokość	1800 mm
Rozstaw osi	2509 mm
Masa własna	1550–1670 kg
Zbiornik paliwa	45 litrów
Liczba miejsc	5
Dane dodatkowe
Pokrewne	FSO Polonez Caro
Konkurencja	Moskwicz 2901 Aleko Škoda Forman Plus
Multimedia w Wikimedia Commons

Prototyp Poloneza Sanitarki ( ambulansu) z nadwoziem typu kombivan pokazano po raz pierwszy w 1986 roku. Auto to bazowało na seryjnym Polonezie. Do samonośnej kabiny zamontowana została podobnie jak w Trucku (aczkolwiek niżej) pomocnicza półrama, na której zamontowany został wykonany z tworzyw sztucznych przedział sanitarny. W latach 1987–1990 opracowano kolejne prototypy, które od pierwowzoru różniły się większym przeszkleniem części medycznej, zastosowaniem bocznych drzwi w części medycznej (z prawej strony) oraz jednoczęściową unoszoną do góry klapą tylną (w miejsce dwuskrzydłowych otwieranych na boki). Pojazdy te wyposażone były w silniki CB o pojemności 1.6 dm³ i mocy maksymalnej 87 KM. Prace badawcze zakończyły się w lipcu 1990, zbyt duże drgania w tylnej części samochodu uniemożliwiały przeprowadzanie sprawnych zabiegów medycznych, przez co los projektu został przesądzony i auto nie trafiło do produkcji seryjnej.

Po wycofaniu w 1991 roku z produkcji samochodu FSO 125p w wersji sanitarka, dało się odczuć na rynku krajowym brak taniego auta medycznego tej klasy. Próbę zaradzenia tej sytuacji podjęła w 1993 roku FSO, konstruując na bazie samochodu FSO Polonez Caro samochód zdolny zaspokoić potrzeby rynku. Polonez Cargo powstał z wykorzystaniem nadwozia Poloneza Caro, bez dachu i tylnej klapy, do którego mocowany był szkielet podwyższający i przedłużający nadwozie auta. Na szkielet nakładano wykonaną z laminatu szklano-epoksydowego część nadwozia. W Cargo wzmocniono przednie jak i tylne zawieszenie, stosowano 3 wersje silnikowe 1,6 gaźnikowy (do 1995 roku), 1,6 z wtryskiem jednopunktowym oraz 1,9 GLD. Nadwozie standardowego Caro wysyłane było do zakładów FSO-ZTS Grójec, gdzie montowano wyższą część nadwozia z laminatu oraz wyposażenie dodatkowe. Pierwsze wersje tego auta posiadały nadwozie z metalowym pasem podokiennym oraz maską (z plastikowym chwytem powietrza) jak w modelu Caro MR'91 a także innym tylnym zderzakiem. Produkcja roczna wynosiła od 1800 do 2000 egzemplarzy.

Na początku lat 90. rozpoczęto adaptacje samochodów Polonez na karetki w zakładzie AutoForm w Mysłowicach. W modelu tym zabudowa była nieco mniejsza niż w modelu wykańczanym w Grójcu. Posiadał też mniejszą tylną szybę i nie miał przetłoczeń na laminatowej części nadwozia^[1].

Daewoo-FSO Polonez Cargo Plus

Producent	Daewoo-FSO
Zaprezentowany	1998
Okres produkcji	1998–czerwiec 2001
Miejsce produkcji	Warszawa
Poprzednik	FSO Polonez Cargo
Następca	brak
Dane techniczne
Segment	C
Typy nadwozia	5–drzwiowy kombivan
Silniki	R4 OHV 1,6 l
Skrzynia biegów	5–biegowa manualna
Napęd	tylny
Długość	4616 mm
Szerokość	1650 mm
Wysokość	1800 mm
Rozstaw osi	2509 mm
Masa własna	1550–1670 kg
Zbiornik paliwa	45 litrów
Liczba miejsc	5
Dane dodatkowe
Pokrewne	Daewoo-FSO Polonez Caro Plus
Konkurencja	Moskwicz 2901 Swiatogor Škoda Felicia Plus
Multimedia w Wikimedia Commons

W 1998 roku rozpoczęto produkcję Poloneza Cargo Plus zmodernizowanego zgodnie z linią „Plus”. W listopadzie 1998 roku w tylnej części nadwozia pojawiły się nowe lampy pochodzące z modelu Atu Plus, wcześniej jednak powstawały wersje z tylnymi światłami z modelu Caro MR'93. Warto dodać, że w wyposażeniu tego modelu dostępne były podgrzewane przednie fotele. W zawieszeniu Cargo Plus Van zastosowany został zmodernizowany, wzmocniony tylny most wraz z drążkiem stabilizującym oraz 3-piórowymi resorami, w późniejszym czasie to rozwiązanie zastosowane zostało w Polonezie Kombi. Cargo Plus oferowany był z silnikami 1.6 GLI z jednopunktowym wtryskiem paliwa Bosch oraz 1.6 GSI z wielopunktowym wtryskiem paliwa Delphi. Produkcję zakończono w czerwcu 2001 roku. W wersji cywilnej dostępny był tylko w czterech kolorach: białym, wiśniowym, zielonym i niebieskim.

Jeszcze przed rozpoczęciem seryjnej produkcji tej modyfikacji stworzono kilka prototypów, które posiadały asymetryczne drzwi tylne zamiast klapy.

W 1997 roku rozpoczęto adaptacje kolejnej generacji Polonezów na sanitarki w zakładzie AutoForm w Mysłowicach. Część laminatowa nadwozia pozostawała bez zmian. Tylny pas pochodził z modelu Caro Plus^[4].

• 
  Cargo Plus Ambulans z tylnymi światłami z modelu Caro MR'93
• 
  Cargo Plus ze standardowym pasem tylnym
• 
  tył Cargo Plus adaptowanego na ambulans w firmie AutoForm Mysłowice

• Opis samochodu na stronie mokopol.com.pl. mokopol.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-16)].