gmina zamorska | |||||
| |||||
Dewiza: Superba et Confidens (Dumna i Pewna) | |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Siedziba | |||||
Zarządzający | |||||
Powierzchnia |
21 km² | ||||
Populacja (2016) • liczba ludności |
| ||||
• gęstość |
152 os./km² | ||||
Numer kierunkowy |
+599 | ||||
Strefa czasowa |
UTC -4 | ||||
Języki urzędowe | |||||
Położenie na mapie | |||||
Położenie na mapie | |||||
Strona internetowa |
Sint Eustatius – należąca do Holandii wyspa leżąca na Karaibach. Wchodzi w skład Archipelagu Małych Antyli. Powierzchnia wyspy wynosi 21 km². Liczba ludności wynosi 2498 mieszkańców.
Na podstawie reformy konstytucyjnej Królestwa Niderlandów, 10 października 2010 Antyle Holenderskie przestały istnieć, a Sint Eustatius, do tej pory jedna z 5 jednostek tego terytorium, stała się holenderską „gminą zamorską”, która będzie mogła zostać włączona, jeśli sobie tego zażyczy, do Unii Europejskiej jako jej region peryferyjny.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wyspa została odkryta przez Krzysztofa Kolumba w 1493 roku, a w 1636 roku skolonizowali ją Holendrzy. Od roku 1678 Sint Eustatius znalazła się pod bezpośrednim dowództwem Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. W czasach kolonialnych, ta niewielka wyspa dla Holandii odgrywała duże znaczenie w uprawie trzciny cukrowej. Wyspa przez pewien okres w XVIII w. znajdowała się pod panowaniem angielskim, a potem francuskim. Jednak od 1784 roku posiadłość ta ponownie znalazła się pod administracją Holandii.
Geografia
[edytuj | edytuj kod]Sint Eustatius należy do antylskiego łuku wulkanicznego, a jej rzeźba ma górzysty charakter. Najwyższym wzniesieniem jest wulkan Mazinga o wysokości 602 m n.p.m. Wyspa leży w strefie klimatu równikowego, modelowanego przez pasaty. Wyspę porasta subtropikalna i tropikalna roślinność, z fragmentami lasów tropikalnych. W pobliżu Sint Eustatius rosną rafy koralowe. Wyspa należy do antylskiej krainy neotropikalnej.
Religia
[edytuj | edytuj kod]Zgodnie z danymi statystycznymi za 2018 r.[2]:
- metodyści – 28,6%,
- katolicy – 23,7%,
- adwentyści dnia siódmego – 17,8%,
- brak religii – 14,9%,
- zielonoświątkowcy – 7,2%,
- anglikanie – 2,6%,
- pozostałe religie – 5,2%. Zobacz więcej w artykule
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ CBS StatLine - Caribisch Nederland; bevolkingsontwikkeling, geboorte, sterfte, migratie [online], statline.cbs.nl [dostęp 2017-10-03] .
- ↑ The Caribbean Netherlands in figures 2018. The Hague/Heerlen/Kralendijk: Statistics Netherlands, 2018, s. 80.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tuchman, Barbara W. The First Salute: A View of the American Revolution New York:Ballantine Books, 1988
- Encyklopedia Geograficzna Świata: Ameryka Północna. Wydawnictwo OPRES Kraków 1996 ISBN 83-85909-20-6.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Antyle Holenderskie, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2011-01-30] .