Tryb łączący, czyli subjunctive (mood) jest używany do opisu sytuacji i zdarzeń nierzeczywistych, które są możliwe, pożądane bądź wyobrażone.

Tryb łączący był częsty w starszych formach języka angielskiego, dziś zastępowany jest głównie przez should, specjalnym użyciem czasów przeszłych i zwykłymi formami czasowników.

Większość czasowników ma jedną formę trybu łączącego: tą identyczną z bezokolicznikiem np. be, beware, have. Ta sama forma trybu łączącego używana jest zarówno w czasie teraźniejszym, jak i przeszłym. W przeczeniach nie używa się operatora do.

Czasownik were używany zamiast was (po if oraz wish) również jest przykładem trybu łączącego^[1].

Tryb łączący występuje w utartych zwrotach^[1]:

• God save the Queen
• Long live the King
• God bless you → niech cię Bóg błogosławi
• Heaven forbid → broń Boże
• Be that as it may → tak czy inaczej, bądź co bądź, tak czy owak
• So be it → niech będzie

Przyimek lest (o znaczeniu: aby nie..., na wypadek gdyby...) wymaga trybu łączącego lub should^[2][3]:

• They kept watch all night lest robbers (should) come → Trzymali wartę całą noc na wypadek, gdyby przyszli złodzieje
• The government must act, lest the problem of child poverty (should) grow worse → Rząd musi działać, aby problem biedy dzieci się nie pogorszył.

Użycie trybu łączącego po would rather jest możliwe ale rzadko spotykane. Zamiast niego najczęściej używa się czasu przeszłego^[4].

Tryb łączący jest rzadki w brytyjskiej odmianie angielskiego. Zamiast niego używa się zwykle should lub zwykłych czasów teraźniejszych i przeszłych^[1]:

• It's important you should contact John today → Ważne, byś się skontaktował z Johnem dzisiaj.

Użycie were zamiast was (po if oraz wish) jest powszechne, ale nie uznawane za obowiązkowe^[5].

• If I were/was you, I'd stop smoking → Gdybym był tobą rzuciłbym palenie.

Tryb łączący jest możliwy po wyrazach sugerujących, że coś jest ważne lub pożądane np. suggest, recommend, ask, insist, vital, essential, important, advice, prefer, desirable, necessary, eager, anxious, concerned, wish i używany głównie w formalnym języku wariantu amerykańskiego angielskiego^[1].:

• It is essential that each child have the same educational opportunities → Jest niezwykle ważne, aby każde dziecko miało identyczne szanse edukacyjne.
• Our advice is that the company invest in new equipment → Radzimy, by firma zainwestowała w nowy sprzęt.
• We felt it desirable that he not leave school before eighteen → Życzyliśmy sobie, by nie opuścił szkoły przed ukończeniem 18 roku życia.
• I recommended you move to another office → Zażyczyłem sobie, byś przeniósł się do innego biura.
• It is important that Helen be present when we sign the contract → Ważne, by Helen była przy tym, jak będziemy podpisywać kontrakt.

Użycie were zamiast was (po if oraz wish) uznawane jest za obowiązkowe^[5]:

• If I were you, I'd stop smoking → Gdybym był tobą rzuciłbym palenie.

• tryb łączący w języku francuskim

• Michael Swan: Practical English Usage. Oxford: Oxford University Press, 2015. ISBN 978-0-19-442098-3. OCLC 971734634. (ang.).