Długopole Dolne
50°15′30″N 16°38′16″E/50,258333 16,637778| wieś | |
 Kościół św. Jerzego w Długopolu Dolnym | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
340-360[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
369[3] |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
57-520[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DKL |
| SIMC |
0851318 |
Położenie na mapie gminy Bystrzyca Kłodzka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
| 50°15′30″N 16°38′16″E/50,258333 16,637778[1]
| |
Długopole Dolne (niem. Nieder-Langenau[5]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Długopole Dolne to luźno zabudowana wieś łańcuchowa o długości około 3 km, leżąca nad Nysą Kłodzką, w Obniżeniu Bystrzycy Kłodzkiej, pomiędzy Bystrzycą Kłodzką na północy i Długopolem-Zdrój na południu, na wysokości około 340–360 m n.p.m.[2]
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Pierwszym sołtysem wsi został Tadeusz Gadziński, następnie Jan Nowożycki, Bogdan Bajak, Marta Serafinowicz a obecnie funkcję tę pełni Daniel Wilk.[potrzebny przypis]
Historia
[edytuj | edytuj kod]Długopole Dolne powstało w XIII wieku i należy do najstarszych osad w tym rejonie[6]. Początkowo wieś wchodziła w skład dóbr międzyleskich, następnie należała między innymi do hrabiego Herbersteina, właściciela Gorzanowa[6]. W 1840 roku w miejscowości był kościół, szkoła katolicka, 2 młyny wodne, cegielnia, 3 piece produkujące smołę, oraz 15 warsztatów tkackich[2].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest obiekt[7]:
- zabytkowy kościół parafialny pw. św. Jerzego zbudowany w latach 1793-1794 i przebudowywany w II połowie XIX wieku[2]. We wnętrzu zachowało się kilka barokowych[8] rzeźb i obrazów z końca XVIII wieku[6].
Inne zabytki[2]:
- kaplica z XIX wieku, leżąca na zboczu Wyszkowskiego Grzbietu,
- remiza straży pożarnej z XIX wieku, z murowanym budynkiem i drewnianą wieżą.
- liczne domy mieszkalne i gospodarcze z XIX i XX wieku.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 24236
- ↑ a b c d e Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1993, s. 95-98. ISBN 83-85773-06-1.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 228 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262)
- ↑ a b c Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 314, 315. ISBN 978-83-89188-95-3.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych 208/700/WŁ z 14.12.1978
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas: Dolny Śląsk - przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka 1977, s. 147
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1994, ISBN 83-85773-06-1
- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak, Iwona Chomiak, Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625.
| Miasto | |
|---|---|
| Części miasta | |
| Wsie |
|
| Przysiółki wsi | |
| Kolonie | |
| Osady | |
| Pozostałe miejscowości |
