| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Kraj związkowy | |||
Powiat | |||
Powierzchnia |
149,13 km² | ||
Wysokość |
26 m n.p.m. | ||
Populacja (31 grudnia 2009) • liczba ludności • gęstość |
| ||
Nr kierunkowy |
039382, 039387 | ||
Kod pocztowy |
39539 | ||
Tablice rejestracyjne |
SDL | ||
Położenie na mapie Niemiec | |||
Położenie na mapie Saksonii-Anhaltu | |||
52°49′30″N 12°04′28″E/52,825000 12,074444 | |||
Strona internetowa |
Havelberg, Hansestadt Havelberg (słowiański Hobolin[1] lub Hawolin[2]) – miasto w środkowych Niemczech, w kraju związkowym Saksonia-Anhalt, w powiecie Stendal, nad rzeką Hawelą. Miasto połączone z Łabą kanałem żeglownym.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 948 król Otton I Wielki, po ustanowieniu niemieckiej kontroli nad w większości słowiańskimi mieszkańcami okolicznych ziem, ustanowił w Havelbergu biskupstwo, co uznano za prowadzenie pracy misyjnej wśród Słowian. Jednak po śmierci Ottona I (973) i klęsce Ottona II w bitwie pod Krotoną, wybuchło w 983 powstanie Słowian, w trakcie którego miasto uległo zniszczeniu[3]. Niemcy stracili wtedy znaczną część zdobytych terenów i zmuszeni byli wycofać się na zachód od Łaby.
W wyniku niemieckiej krucjaty w 1147 miasto ponownie przeszło pod panowanie niemieckie. W 1150 rozpoczęła się odbudowa katedry, a właściwie jej ponowna budowa w stylu romańskim, a sam kościół otrzymał charakter obronny. Konsekracja katedry nastąpiła w 1170. Prawa miejskie miasto otrzymało w 1160. Po pożarze w 1279 nastąpiła przebudowa katedry trwająca do 1330 w stylu gotyckim. Po reformacji w latach 1561-1571 miasto włączone zostało do Brandenburgii.
W latach 1917–1918 w miejskim obozie, a następnie obozach w Rastatt i Werl więzieni byli legioniści, przyszli generałowie WP:
- Janusz Głuchowski
- Jan Kołłątaj-Srzednicki
- Gustaw Orlicz-Dreszer
- Bolesław Ostrowski
- Mieczysław Ryś-Trojanowski
1 stycznia 2002 do miasta przyłączono gminy Jederitz, Nitzow i Vehlgast-Kümmernitz. 1 stycznia 2005 następne Garz, Kuhlhausen i Warnau.
Z Havelbergu pochodzi Annett Louisan, niemiecka piosenkarka.
Współpraca
[edytuj | edytuj kod]Miejscowości partnerskie:[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Józef Spors, Studia nad wczesnośredniowiecznymi dziejami Pomorza Zachodniego XII-połowa XIII w., Słupsk 1988, s. 391
- ↑ Wilhelm Bogusławski, Dzieje Słowiańszczyzny północno-zachodniej do połowy XIII wieku, tom 2, Poznań 1889, s. 740.
- ↑ Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Cesarstwo Niemieckie - Arabowie na półwyspie pirenejskim. T. 17. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 28. ISBN 978-83-7425-697-1.
- ↑ Współpraca