Szkoła Strzelań Artylerii

Szkoła Strzelań Artylerii – szkoła artylerii Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Szkoła Strzelań Artylerii powstała w październiku 1919 w Rembertowie jako Stałe Kursy Artylerii. W marcu 1920 została przeniesiona do Pogórza i przemianowana na Szkołę Strzelecką Artylerii. W kwietniu 1922 roku weszła w skład Obozu Szkolnego Artylerii jako Strzelecka Szkoła Artylerii. W marcu 1927 jako Szkoła Strzelania Artylerii weszła w skład Centrum Wyszkolenia Artylerii^[1] .

Komendanci Szkoły Strzelania Artylerii

• płk art. Gustaw Ładziński (1922 – 1923)
• płk art. Wiktor Aleksandrowicz (1923 – 1925)
• płk art. Tadeusz Łodziński (25 III 1925 – VIII 1926)
• płk art. Witold Kończakowski (VIII 1926^[2] – III 1929^[3])
• płk art. Jan Chmurowicz (III 1929 – I 1931)
• płk art. Stefan Maleszewski (I 1931^[4] – VI 1933^[5])
• płk art. dr Roman Odzierzyński (VI 1933 – XI 1935)
• płk art. Jan Drejman (XI 1935 – VIII 1939)

Pokojowa obsada personalna szkoły w marcu 1939 roku^[6][a]:

• komendant szkoły – płk Jan Drejman
• adiutant – kpt. adm. (art.) Władysław Billewicz
• dowódca szwadronu luzaków – kpt. adm. (art.) Bohdan Święcicki
• dyrektor nauk – ppłk Józef Krautwald de Annau
• wykładowca taktyki artylerii – mjr dypl. Wacław Zielonka
• wykładowca organizacji obrony ppanc. – mjr Wiktor II Baranowski
• wykładowca zwalczania broni pancernej – mjr Franciszek Ciniewicz
• wykładowca organizacji artylerii – mjr Henryk Marian Aleksander Grużewski
• wykładowca teorii strzelania – mjr Tadeusz Stanisław Jełowicki
• wykładowca strzelania wysokorozpryskowego – mjr Tadeusz Kossakiewicz
• wykładowca obrony przeciwlotniczej – mjr Lubosław Krzeszowski
• wykładowca strzelań artylerii – mjr Czesław Leśnikowski
• wykładowca rozpoznania artylerii – mjr Roman Antoni Lewicki
• wykładowca organizacji dowodzenia dywizjonem – mjr Stanisław Olechowski
• wykładowca strzelania baterii artylerii – mjr Julian Petryczek
• wykładowca zwalczania czołgów rozpoznawczych – mjr Franciszek Ksawery Schoener
• wykładowca rozkazodawstwa baterią i dywizjonem – mjr Bronisław Studnicki †1940 Katyń^[8]

• Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
• Kazimierz Bar: Akta szkół wojskowych piechoty, kawalerii, i artylerii z lat 1918 —1939. [dostęp 2018-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-09)].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].