3 Batalion Lekkiej Piechoty

3 Batalion Lekkiej Piechoty – oddział piechoty wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego wojska I Rzeczypospolitej.

Reformy Sejmu Wielkiego zwiększyły stany polskiej piechoty. Wiosną 1792 roku rozpoczęto organizację kilku batalionów lekkiej piechoty. Każdy z nich miał liczyć cztery kompanie^[1]. Kadra oficerską stanowili oficerowie Korony i Litwy^[2]. Przed rozwiązaniem batalion liczył etatowo 644 żołnierzy, a faktycznie 478^[2]. Po kilku miesiącach bataliony zostały rozwiązane przez konfederację targowicką, a szeregowych żołnierzy wcielono do jej formacji^[3]. Oficerów dymisjonowano w styczniu 1793 roku^[1].

W batalionie służyło osiemnastu oficerów: jeden podpułkownik, czterech kapitanów z kompaniami, jeden kapitan sztabowy, jeden kapitan regimentskwatermistrz i audytor w jednej osobie, jeden adiutant, czterech poruczników, trzech podporuczników i trzech chorążych^[2].

Podpułkownik i komendant

• Michał Trębicki

Kapitanowie

• Józef Chalembek
• Franciszek Korzeniowski
• Antoni Sierakowski
• Marcin Kotowicz

• Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od roku 1717 do roku 1831. Warszawa: 1925.
• Konstanty Górski: Historya piechoty polskiej. Kraków: Spółka Wydawnicza Polska, 1893.
• Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Piechota. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 1998. ISBN 83-7188-186-X.
• Mariusz Machynia, Valdas Rakutis, Czesław Srzednicki: Oficerowie wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego. Sztab, kawaleria, artyleria, wojska inżynieryjne i piechota. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 1999. ISBN 83-7188-239-4.
• Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.