Bleomycyna

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C55H84N17O21S3
Masa molowa	1415,55 g/mol
Wygląd	bezbarwny lub jasnożółty proszek[1]
Identyfikacja
Numer CAS	11056-06-7 9041-93-4 (siarczan)
PubChem	456190
DrugBank	DB00290
SMILES CC1=C(N=C(N=C1N)C(CC(=O)N)NCC(C(=O)N)N)C(=O)NC(C(C2=CN=CN2)OC3C(C(C(C(O3)CO)O)O)OC4C(C(C(C(O4)CO)O)OC(=O)N)O)C(=O)NC(C)C(C(C)C(=O)NC(C(C)O)C(=O)NCCC5=NC(=CS5)C6=NC(=CS6)C(=O)NCCC[S+](C)C)O
Właściwości Temperatura topnienia 71 °C[2]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H351 Zwroty P P281 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanej karty charakterystyki Toksyczny (T) Zwroty R R40, R46 Zwroty S S36/37, S45 Numer RTECS EC5988000 Dawka śmiertelna LD50 53 mg/kg (mysz, dożylnie)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	L01 DC01
Stosowanie w ciąży	kategoria D
Farmakokinetyka Działanie antybiotyczne, przeciwnowotworowe Okres półtrwania 115 min Wiązanie z białkami osocza i tkanek 1% Metabolizm wątrobowy Wydalanie 60–70% z moczem
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania dożylnie
Multimedia w Wikimedia Commons

Bleomycyna (łac. Bleomycinum) – antybiotyk glikopeptydowy otrzymywany ze szczepu Streptomyces verticillus. Jest mieszaniną polipeptydowych związków o działaniu cytostatycznym, głównie bleomycyny A₂ i B₂^[3]. Jest antybiotykiem cytostatycznym powodującym uszkodzenie nici DNA w wyniku przyłączenia się do niej kompleksu bleomycyna – jon żelazowy, czego rezultatem jest rozszczepienie nici DNA i zahamowanie cyklu komórkowego w fazie G2 i M, co w konsekwencji prowadzi do śmierci komórki nowotworowej^[4].

• ziarnica złośliwa
• chłoniaki nieziarnicze (u dorosłych)
• rak płaskonabłonkowy głowy i szyi
• rak płaskonabłonkowy zewnętrznych narządów płciowych i szyjki macicy
• rak jądra^[4]

• objawy grypopodobne (gorączka, dreszcze),
• przebarwienia skóry,
• zapalenie płuc (u ok. 10% pacjentów),
• zapalenie błon śluzowych,
• nudności i wymioty (rzadko),
• łysienie,
• krwawienia (krwotoki)^[4].

Bleomycyna jest cytostatykiem względnie mało toksycznym. Jako jeden z nielicznych leków przeciwnowotworowych nie uszkadza szpiku. Groźna jest natomiast jej pneumotoksyczność, dlatego w premedykacji i podczas leczenia stosuje się glikokortykosteroidy, które mają osłaniać płuca.

Bleomycyna podawana jest dożylnie lub dotętniczo we wlewie kroplowym, domięśniowo lub podskórnie.