 Widok z Kolistej Turni | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2355[1] m n.p.m. |
| Wybitność |
9 m |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Tatr  | |
 49°10′22,2″N 20°01′14,6″E/49,172833 20,020722
| |
Pośrednia Walowa Turnia (niem. Mittlerer Wala-Turm, słow. Prostredná Valova veža, węg. Középső-Wala-torony[2]) – jedna z wielu turni w Grani Hrubego w słowackiej części Tatr Wysokich. Jest położona między Zadnią Walową Ławką na południowym wschodzie, oddzielającą ją od Zadniej Walowej Turni, a Pośrednią Walową Ławką na północnym zachodzie, która oddziela ją od Skrajnej Walowej Turni[3]. Jest szóstą turnią w grani od strony Hrubego Wierchu, środkową z trzech Walowych Turni. Po północno-wschodniej, opadającej do Doliny Hlińskiej stronie, wraz ze Skrajną Walową Turnią tworzy jedną ścianę, od sąsiednich turni w masywie oddzieloną głębokimi i wybitnymi żlebami (miejscami przechodzącymi w kominy). Po prawej stronie (patrząc od dołu) jest to żleb spadający ze Skrajnej Walowej Ławki i uchodzący do Żlebu Grosza, po lewej żleb spadający z Zadniej Walowej Ławki. Po południowo-zachodniej stronie (dolina Niewcyrka), turnie te również tworzą wspólną ścianę, ale w górnej części rozdzieloną płytką i mało stromą depresją, która niżej zanika w urwisku[4].
Taternictwo
[edytuj | edytuj kod]Nazwa turni upamiętnia Jędrzeja Walę starszego – przewodnika zasłużonego dla poznania masywu Hrubego Wierchu. Nadał ją Witold Henryk Paryski w 8 tomie przewodnika wspinaczkowego. Obecnie dla taterników turnia dostępna jest tylko z grani lub od strony północnej (Niewcyrka jest obszarem ochrony ścisłej z zakazem wstępu)[4].
- Południowo-zachodnią ścianą; V+, 3 godz.
- Północno-wschodnią ścianą; II[4].
-
Widok z Zaworów -
Widok z południowego wschodu -
Widok z Doliny Hlińskiej
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2021-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Grań Hrubego. Przewodnik szczegółowy, tom 14, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 978-83-7104-039-9.
