Widok z Doliny Hlińskiej | |
Państwo | |
---|---|
Wysokość |
2372[1] m n.p.m. |
Pasmo | |
Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Karpat | |
Położenie na mapie Tatr | |
49°10′16,3″N 20°01′32,7″E/49,171194 20,025750 |
Zadnia Teriańska Szczerbina (niem. Hintere Felsgartenscharte, słow. Zadná terianska štrbina, węg. Hátsó-Terianszko-csorba[2], 2372 m[1]) – jedna z wielu przełęczy znajdujących się w Grani Hrubego w słowackiej części Tatr Wysokich. Przełęcz ta oddziela wierzchołek Hrubego Wierchu (2429 m) na południowym wschodzie od Zadniej Teriańskiej Turni (2381 m) na północnym zachodzie. Na jej siodło nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Nazwa przełęczy pochodzi od Teriańskich Stawów znajdujących się w sąsiedniej dolinie Niewcyrce[3].
Z Zadniej Teriańskiej przełęczy do Wielkiego Ogrodu w Dolinie Hlińskiej opada depresja będąca prawym ograniczeniem północnej ściany Hrubego Wierchu. W najwyższej części jest niezbyt stroma, częściowo piarżysta. W połowie wysokości przekształca się w wąską i niemal pionową rynnę, którą prowadzą drogi wspinaczkowe. Do Niewcyrki z przełęczy opada skalisto-trawiasta depresja o deniwelacji około 100 m. W dolnej części przekształca się ona częściowo w żleb, częściowo w komin ze stromymi, choć niewysokimi progami[4].
Najłatwiejsze wejście na przełęcz prowadzi południową depresją z Niewcyrki (II, miejscami III w skali tatrzańskiej, czas przejścia od piargów 30 min), ale Niewcyrka to zamknięty dla taternictwa i turystyki obszar ochrony ścisłej[4].
-
Zadnia Teriańska Szczerbina pomiędzy podpisanymi Hrubym Wierchem i Zadnią Teriańską Turnią
-
Widok z południowego wschodu
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online] .
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2021-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24] .
- ↑ Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956
- ↑ a b Władysław Cywiński, Grań Hrubego. Przewodnik szczegółowy, tom 14, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 978-83-7104-039-9.