Stanisława Celińska

Stanisława Celińska

Stanisława Celińska podczas 46. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (2009)
Imię i nazwisko	Stanisława Maria Celińska-Mrowiec
Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1947 Warszawa
Zawód	aktorka, piosenkarka
Lata aktywności	od 1968
Zespół artystyczny
Teatr Współczesny w Warszawie (1969–1974, 1981–1983, 2006–2011) Teatr Nowy w Warszawie (1983–1988) Teatr Dramatyczny w Warszawie (1989–1990) Teatr Nowy w Poznaniu (1990–1991) Teatr Studio w Warszawie (1995–2003) Teatr Rozmaitości w Warszawie (2000, 2003–2006) Nowy Teatr w Warszawie (2011–2015)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Stanisława Maria Celińska-Mrowiec (ur. 29 kwietnia 1947 w Warszawie) – polska aktorka i wokalistka. Laureatka Orła za najlepsze drugoplanowe role kobiece w filmach: Pieniądze to nie wszystko (2001) i Joanna (2010).

Jest córką Stefana i Barbary Celińskich^[1]. Ojciec był pianistą, a matka – skrzypaczką, która grała w orkiestrze Domu Wojska Polskiego^[2][3][4]. Ze strony matki ma rosyjskie i hiszpańskie korzenie, zaś ojciec pochodził ze szlacheckiego rodu herbu Zaremba^[5]. Jest jedynaczką, ale ma starszą siostrę przyrodnią Elżbietę z pierwszego małżeństwa ojca^[6]. Po śmierci ojca wówczas trzyletnia Celińska razem z matką zamieszkały u jej babki (macochy matki), Janiny Łysakowskiej^[7].

Maturę zdała w żeńskim XXVIII Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kochanowskiego w Warszawie^[8]. W 1969 ukończyła naukę w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie pod kierunkiem Ryszardy Hanin i Ryszarda Barycza^[9]; jej spektaklem dyplomowym była sztuka Gwiazdy i winogrona w reżyserii Mariana Jonkajtysa^[10].

Jako dziecko występowała podczas kościelnych jasełek^[11]. Kiedy miała 12 lat, zainspirowana książką o aktorce Helenie Modrzejewskiej, podjęła decyzję, że zostanie aktorką i w tym celu zapisała się kółka teatralnego, które prowadziła Krystyna Kłosowska^[12]. Później uczęszczała na zajęcia aktorskie Jerzego Kamieńskiego w Pałacu Młodzieży w Warszawie, uczyła się aktorstwa także u Mirosława Gruszczyńskiego w Żoliborskim Domu Kultury^[13]. Była jednym z założycieli kabaretu studenckiego „Coś”, z którym w 1967 otrzymała pierwszą nagrodę na Przeglądzie Teatrów i Kabaretów Studenckich Warszawy i zajęła drugie miejsce na 2. Festiwalu Artystycznym Młodzieży Akademickiej w Świnoujściu^[14]. Brała udział w programach muzycznych i spektaklach Studenckiego Teatru Satyryków. Odrzuciła propozycję występów w Kabarecie Olgi Lipińskiej^[15].

Występowała w teatrach warszawskich: Współczesnym (1969–1974, 1981–1983, 2006–2011), Nowym (1983–1988), Dramatycznym (1989–1990), Studio (1995–2003) i Kwadrat, a także Teatrze Nowym w Poznaniu (1990–1991). Występowała także w Teatrze Telewizji i Teatrze Polskiego Radia^[16]. W 1984 premierowo wystąpiła w monodramie De Profiundis według Pieśni Jana Kochanowskiego i biblijnej Księgi Hioba w przekładzie Czesława Miłosza^[17]. Za występ w spektaklu Sary Kane Oczyszczeni (reż. Krzysztof Warlikowski) w Teatrze Rozmaitości w Warszawie otrzymała w 2002 nagrodę Feliksa Warszawskiego za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą^[18]. W latach 2011–2015 była aktorką Nowego Teatru w Warszawie, w którym występowała w spektaklach Krzysztofa Warlikowskiego^[19].

Jako aktorka filmowa zadebiutowała rolą Żydówki Niny w filmie Andrzeja Wajdy Krajobraz po bitwie (1970) u boku Daniela Olbrychskiego^[20]. Po sukcesie dramatu odrzuciła propozycję zagrania Kasi w ekranizacji Wesela i wcielenia się w postać Marianny Cel w biograficznym filmie wojennym Bohdana Poręby Hubal^[21]. Zagrała w filmach: Piżama (1971) Antoniego Krauze, Na przełaj (1972) Janusza Łęskiego, Hipoteza (1973) Krzysztofa Zanussiego i Nie ma róży bez ognia (1974) Stanisława Barei^[22]. Sympatię widzów zyskała dzięki roli Agnieszki w dramacie Jerzego Antczaka Noce i dnie (1975)^[22]. W latach 90. odrzuciła propozycję zagrania w ekranizacji Ferdydurke^[23]. Za rolę dozorczyni w dramacie Feliksa Falka Joanna (2010) otrzymała nagrodę Orła za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą^[24].

Telewizyjną rozpoznawalność zyskała dzięki rolom serialowym: zagrała Bożenę Lewicką w Alternatywy 4, Janeczkę w Samym życiu i Haliny Czajki w Mamuśkach^[25].

Została bohaterką filmu dokumentalnego Marty Węgiel Dekalog pewnej aktorki, czyli Stasia Celińska (2001)^[26].

Kiedy była nastolatką, nagrała z Jerzym Kamińskim swoją pierwszą autorską piosenkę – „Piegowata dziewczyna”, która została wyemitowana w audycji radiowej Na warszawskiej fali^[27]. W tamtym okresie śpiewała tez utwór „Cień” ze słowami Mariana Hemara^[28]. Zwyciężyła w telewizyjnym konkursie muzycznym Dziewięciu najlepszych, w którym zaśpiewała piosenki „Malowana lala” Karin Stanek i „You Are My Destiny” Paula Anki, a w nagrodę wystąpiła podczas koncertu zespołu Niebiesko-Czarni we Wrocławiu^[29].

Dostrzeżona podczas telewizyjnego występu z kabaretowym programem Czas wiśni, otrzymała w 1969 zaproszenie do udziału w konkursie „Debiutów” w ramach 7. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, w którym zwyciężyła z utworem „Ptakom podobni”^[30].

Wielokrotnie brała udział na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej, a jej występy otrzymywały zawsze pozytywne recenzje krytyków dzięki jej tubalnemu głosowi, osobowości i umiejętnościom interpretacyjnym^[31]. Do klasyki przeszedł jej krótki, ale efektowny występ z piosenką „Uśmiechnij się! Jutro będzie lepiej!” w 1994^[32][33]. Popularność zdobył także „Song sprzątaczki” w jej wykonaniu^[34]. Występuje bądź występowała z recitalami: Piękny świat (w którym śpiewała utwory Papuszy), Zorba i inni, Piękny świat i Domofon, czyli śpiewniczek Stanisławy C^[35].

W 2009 wydała singiel „Atramentowa rumba”, który nagrała z zespołem Los Locos^[36]. W 2012 premierę miał jej album pt. Nowa Warszawa, który nagrała z pianistą Bartłomiejem Wąsikiem i Royal String Quartet. W maju 2015 wydała album pt. Atramentowa…, za którego wysoką sprzedaż uzyskała certyfikat podwójnie platynowej płyty. W odpowiedzi na sukces komercyjny albumu w październiku 2015 wydała jego reedycję pt. Atramentowa… Suplement zawierającą dodatkowe utwory^[37] (status platyny) oraz Świątecznie...^[38][39], za którego sprzedaż uzyskała status złotej płyty. Wszystkie trzy albumy Celińskiej znalazły się w pierwszej 50 najlepiej sprzedających się płyt w 2016.

25 maja 2018 wydała album pt. Malinowa, za który uzyskała certyfikat platynowej płyty^[40], a w marcu 2019 otrzymała nagrodę Fryderyka w kategorii album roku – muzyka poetycka^[41]. W czerwcu tego samego roku wystąpiła na 56. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu^[42][43]. W czerwcu 2018 wystąpiła w koncercie Od Opola do Opola podczas 55. KFPP w Opolu, na którym otrzymała Nagrodę TVP1. 10 listopada tego samego wystąpiła podczas Koncertu dla Niepodległej. 2 czerwca 2019 wzięła udział w koncercie z okazji 40 rocznicy pielgrzymki Jana Pawła do Polski, podczas którego wykonała „Inwokację” Adama Mickiewicza do muzyki Macieja Muraszki^[44][45]. 6 września 2020 podczas koncertu premier na 57. KFPP w Opolu otrzymała nagrodę publiczności im. Karola Musioła za utwór „Niech minie złość”^[46][47].

Jej mężem był aktor Andrzej Mrowiec, z którym ma dwoje dzieci: córkę Aleksandrę i syna Mikołaja^[48].

Otwarcie mówi o swoim alkoholizmie^[49]. W lipcu 1988, w wieku 41 lat^[50], zaprzestała spożywania alkoholu^[51].

• 1986: Srebrny Krzyż Zasługi
• 2001: Złoty Krzyż Zasługi^[100]
• 2011: Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[101]
• 2014: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[102]
• 2015: Medal Kochaj i Służ^[103]
• 2018: Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości^[104]

• 1970: Krajobraz po bitwie jako Nina
• 1970: Celestyna jako Melibea
• 1971: Na przełaj
• 1971: Piżama jako Jadwiga
• 1972: Hipoteza jako topielica
• 1973: Droga jako Jadwiga Sęk
• 1974: Nie ma róży bez ognia jako Lusia
• 1975: Dom moich synów jako Bożenka
• 1975: Zaklęte rewiry jako Hela
• 1975: Noce i dnie jako Agnieszka Niechcic
• 1977: Sam na sam jako kelnerka
• 1978: Noce i dnie (w formie serialu) jako Agnieszka Niechcic
• 1979: Klucznik jako hrabianka
• 1979: Panny z Wilka jako Zosia
• 1981: Miłość ci wszystko wybaczy jako Aniela
• 1983: Szczęśliwy brzeg jako Anna
• 1983: Alternatywy 4 jako nauczycielka Bożena Lewicka, sąsiadka docenta Furmana
• 1985: Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna
• 1986: Zmiennicy Lusia Walicka
• 1987: Sami dla siebie jako Grossmanowa
• 1987: Rzeka kłamstwa jako sędzina
• 1988: Zmowa jako Siejbowa
• 1988: Banda Rudego Pająka jako matka Irki
• 1988: Amerykanka jako Kucharka
• 1988: Spadek jako Agnieszka, córka Leona Zabielaka
• 1989: Galimatias, czyli kogel-mogel II jako Goździkowa
• 1989: Janka jako znachorka Natasza
• 1990: Kramarz jako Maria
• 1990: Korczak jako sklepowa
• 1990: Femina jako kobieta w tramwaju
• 1990: Historia niemoralna jako sąsiadka
• 1993: Kraj świata jako kobieta w kolejce do cudotwórcy
• 1993: Dwa księżyce jako piekarzowa
• 1993: Straszny sen Dzidziusia Górkiewicza jako Radna od oświaty
• 1993: Tylko strach jako doktor Nowacka
• 1993: Balanga jako Bufetowa w dyskotece
• 1993: Rozmowa z człowiekiem z szafy jako listonoszka
• 1994: Podróż Trzech Króli jako matka Samotna
• 1994: Faustyna jako siostra Marcelina
• 1994: Spis cudzołożnic jako Iza Gęsiareczka
• 1994: Polska śmierć jako pani Wirska
• 1994: Dama kameliowa jako Julia Duprat
• 1995: Cwał jako Justyna Winewar
• 1995: Sukces jako Magalikowa
• 1995: Pestka jako sąsiadka Agaty
• 1996: Awantura o Basię jako „Czerwony Kapelusz”, pasażerka w pociągu Mława-Warszawa
• 1996: Złote runo jako szwagierka Rysia
• 1996: Bar Atlantic jako Ciotka Rajbacka
• 1996: Panna Nikt jako matka Marysi
• 1996: Nocne graffiti jako sąsiadka
• 1996: Słaba wiara jako szefowa laboratorium
• 1997: Sława i chwała jako Tekla
• 1997: Musisz żyć jako Teresa, matka narkomanki
• 1997: Pokój 107 jako gospodyni pokoju oglądanego przez Irka
• 1997: Kroniki domowe jako ciotka Dunkierka
• 1997–1998: 13 posterunek jako Ciotka Czarka i Agnieszki
• 1997–2003: Złotopolscy jako Kęsikowa
• 1998: Miodowe lata odcinek Robot kuchenny jako gosposia Jadwiga (gościnnie)
• 1998: Ekstradycja 3 jako Lucyna, portierka w Pałacu Kultury i Nauki, babcia Rafała
• 1998: Siedlisko jako Helena
• 1998: Złoto dezerterów jako komendantka strażniczek
• 1999: Fuks jako pani Poznańska
• 1999: Randka z diabłem jako Matylda
• 1999: Operacja „Koza” jako pułkownikowa Krępska
• 2000: Sukces jako Magalikowa
• 2000: Pierwszy milion jako księgowa
• 2001: Pieniądze to nie wszystko jako pani Ala
• 2001: Raport jako Wiliamek
• 2001: Pokój na czarno jako Kowalska
• 2002−2010: Samo życie jako Janina Kubiak – Michalak
• 2003: Cud w Krakowie (Csoda Krakkóban) jako Ciotka Żura
• 2004–2006: Bulionerzy jako Jadzia Bystrzycka, matka Grażyny
• 2005: Na dobre i na złe jako Teresa Grabowska
• 2006-2011: Hela w opałach jako Krystyna, teściowa Heli
• 2006: Jasne błękitne okna jako Rogasiowa
• 2006: Południe-Północ jako baba z krowami
• 2007: Dylematu 5 jako nauczycielka Bożena Lewicka
• 2007: Ryś jako Ligęza
• 2007: Mamuśki jako Halina Czajka, mama Mirka i Ryśka, teściowa Patrycji
• 2007: Świat według Kiepskich odcinek Sylwester bez granic! jako emerytka (Gościnnie)
• 2007: Katyń jako Stasia, gospodyni w domu Generała
• 2008: Nieruchomy poruszyciel
• 2008: Serce na dłoni jako była żona
• 2008: Burza jako Trinkula
• 2009: Moja krew jako matka Igora
• 2009: Nieruchomy poruszyciel jako teściowa Teresy
• 2010: Kontrym jako sąsiadka
• 2010: Joanna jako Kamińska
• 2011: 1920 Bitwa warszawska jako pani Zdzisia
• 2012: Zdjęcie jako Stanisława Kostrzewa
• 2013: Był sobie dzieciak jako panna Zuzia, sąsiadka Paterów
• 2013: Bez tajemnic jako Janina Ptak
• 2014: Sama słodycz jako sąsiadka Mazaiarkowa
• 2014: Brancz jako Kazia, babcia Neli
• 2014: Obce ciało jako siostra przełożona
• od 2014: Barwy szczęścia jako Amelia Pająk-Wiśniewska
• 2015: Warsaw by Night jako Helena
• 2016: #WszystkoGra jako Helena Raniewska
• 2017: Listy do M. 3 jako pani Stasia
• 2020: Osaczony jako Krystyna, matka Adriana
• 2022: Listy do M. 5 jako pani Stasia
• 2024: Listy do M. Pożegnania i powroty jako pani Stasia

• Stanisława Celińska, Karolina Prewęcka: Niejedno przeszłam. Warszawa: Wydawnictwo Prószyński i S-ka, 2012. ISBN 978-83-7839-206-4.

• Stanisława Celińska w bazie filmpolski.pl
• Strona oficjalna