049

Dzieje Apostolskie 1
Data powstania	IX wiek
Rodzaj	Kodeks majuskułowy
Numer	049
Zawartość	Dzieje, Listy
Język	grecki
Rozmiary	27,5 × 18,5 cm
Typ tekstu	Tekst bizantyjski
Kategoria	V
Miejsce przechowywania	Wielka Ławra

Kodeks 049 (Gregory-Aland no. 049; von Soden α 2)^[1] – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu, paleograficznie datowany na IX wiek.

Kodeks stanowiony jest przez 149 pergaminowych kart (27,5 na 18,5 cm)^[2][3], z tekstem Dziejów Apostolskich, Listów powszechnych i Listów Pawła. Nie zachował się w całości i ma liczne braki w Listach Pawła. Pergamin nie zachował się w dobrym stanie, atrament jest koloru brunatnego; inicjały pisane są poza linią^[4].

W Listach Pawła zawiera: Rz 1; 1 Kor 1,1-5,8; 13,8-16,24; 2 Kor 1,1-11,23; Ef 4,20-6,20^[4].

Tekst jest pisany jedną kolumną na stronę, 30 linijek w kolumnie^[2]. Tekst jest pisany bez spacji między wyrazami^[5]. Litery są wielkie, po części pisane są prosto, po części pochylone są w prawo. Litery zostały opatrzone akcentami i przydechami^[4]. Cytaty starotestamentowe zostały oznakowane^[5].

Tekst dzielony jest według κεφαλαια (rozdziały), których numery podano na marginesie, a ich τιτλοι (tytuły rozdziałów) na szczycie kart. Kodeks zawiera prolegomenę, tablice κεφαλαια (spis treści) przed każdą z biblijnych ksiąg, oznakowane zostały perykopy używane do czytań liturgicznych i numery stichoi. Posiada liczne noty marginalne^[4].

Grecki tekst kodeksu przekazuje Tekst bizantyński. Według Alanda w Dziejach 70 razy wspiera tekst bizantyjski przeciwko "oryginalnemu", 3 razy wspiera tekst oryginalny przeciwko bizantyjskiemu, 29 razy zgodny jest z obu tekstami. W Listach Pawła 109 razy wspiera tekst bizantyjskie przeciwko oryginalnemu, nigdy nie wspiera oryginalnego przeciwko bizantyjskiemu, 37 razy zgodny jest z obu tekstami. W Listach powszechnych 86 razy wspiera tekst bizantyjski przeciwko oryginalnemu, 1 raz wspiera tekst oryginalny przeciwko bizantyjskiemu, 9 razy zgodny jest z obu tekstami. Ponadto zawiera 3 sobie właściwe warianty w Dziejach, 3 w Listach Pawła i 3 w Listach powszechnych. Kurt Aland zaklasyfikował go do Kategorii V^[2].

W Dziejach 2,47 przekazuje wariant ο δε κυριος προσετιθει τους σωζομενους καθ' ημεραν τη εκκλησια (a Pan dodawał codziennie tych, którzy mieli być zbawieni kościołowi)^[6].

W Dz 18,26 przekazuje wariant την του θεου οδον, wraz z rękopisami: P, Ψ, 0142, 104, 330, 451, 1241, 1877, 2127, 2492, Byz, Lect^[7].

W Dz 27,39 przekazuje wariant εξεωσαι zamiast εξωσαι; wariant nie jest wspierany przez inne rękopisy^[8].

C.R. Gregory datował rękopis na VIII lub IX wiek^[4]. INTF datuje go na IX wiek^[2][3].

Gregory widział go w roku 1886^[4] i nadał mu siglum S^ap[9]. Natomiast w 1908 roku nadał mu nowe siglum 049^[1].

Facsimile kodeksu wydał William Hatch w 1939 roku^[5]. Tekst rękopisu jest cytowany w niektórych krytycznych wydaniach greckiego Novum Testamentum (UBS3)^[10].

Obecnie kodeks przechowywany jest na Górze Athos, w klasztorze Wielka Ławra (A' 88)^[2][3].

• Lista kodeksów majuskułowych Nowego Testamentu

• K. Aland, M. Black, C.M. Martini, B.M. Metzger, A. Wikgren: The Greek New Testament. Wyd. 3. Stuttgart: United Bible Societies, 1983. [UBS3]
• C.R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J.C. Hinrichs, 1900, s. 103-104.
• Kurt Aland, Barbara Aland: Der Text des Neues Testaments: Einfürung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie Theorie und Praxis der modernen Textkritik. Wyd. 2. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 1989. ISBN 3-438-06011-6. (niem.).
• W.H.P. Hatch: The Principal Uncial Manuscripts of the New Testament. Chicago: The University of Chicago Press, 1939, s. XLIII.