Benedykt XI

Benedictus Undecimus

Mikołaj Boccasini Niccolò Boccasini
Papież Biskup Rzymu
Illustra faciem Tuam super servum Tuum Niech zajaśnieje Twoje oblicze nad Twym sługą
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	1240 Treviso
Data i miejsce śmierci	7 lipca 1304 Perugia
Miejsce pochówku	?↗, ?↗, ?↗
Papież
Okres sprawowania	1303–1304
Generał zakonu dominikanów
Okres sprawowania	1296–1299
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Śluby zakonne	ok. 1254
Nominacja biskupia	2 marca 1300
Kreacja kardynalska	4 grudnia 1298 Bonifacy VIII
Kościół tytularny	S. Sabina (25 marca 1299), Ostia e Velletri (2 marca 1300)
Pontyfikat	22 października 1303
Multimedia w Wikimedia Commons

Błogosławiony
Benedykt XI

Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	24 kwietnia 1736 przez Klemensa XII
Wspomnienie	7 lipca

Benedykt XI (łac. Benedictus XI, właśc. Nicollo Boccasini OP; ur. w 1240 w Treviso, zm. 7 lipca 1304 w Perugii^[1]) – włoski duchowny rzymskokatolicki, dominikanin, papież w okresie od 22 października 1303 do 7 lipca 1304^[1], błogosławiony Kościoła katolickiego.

Urodził się w Treviso, był synem notariusza^[2]. W młodym wieku wstąpił do zakonu dominikanów, a następnie został wykładowcą teologii^[2].

W roku 1296, ówczesny prowincjał Lombardii został wybrany generałem zakonu^[1] i jest jednym z czterech dominikanów, którzy objęli tron w Stolicy Piotrowej.

Szybko zdobył zaufanie papieża Bonifacego VIII, który mianował go kardynałem w 1298 r. i często wysyłał w misje pokojowe i dyplomatyczne do Węgier i Francji^[2]. Kiedy wybuchł konflikt Bonifacego z królem Francji Filipem IV Pięknym, stanął po stronie papieża, zarządzając nawet, by żaden z dominikanów nie kwestionował zwierzchności papieża i jego legitymacji do sprawowania władzy w Kościele. Kiedy królewski agent Guillaume de Nogaret wraz z przedstawicielami skłóconej z papieżem rodziny Colonna porwali Bonifacego i uwięzili w Anagni, Mikołaj Boccasini był jednym z dwóch kardynałów, którzy jawnie sprzeciwili się gwałtowi i doprowadzili do uwolnienia papieża.

Po śmierci Bonifacego VIII, która nastąpiła miesiąc później, to właśnie Mikołaj Boccasini zyskał uznanie na konklawe i został jednogłośnie wybrany na nowego papieża, przyjmując imię Benedykta^[2]. W konklawe tym nie uczestniczyli jednak ekskomunikowani kardynałowie: Pietro Colonna i Giacomo Colonna^[2].

Dążył do załagodzenia sporu z Filipem IV Pięknym i rodziną Colonna, więc zniósł ekskomunikę nałożoną na króla przez Bonifacego VIII (bulla z 25 marca 1304), a także anulował ekskomunikę dwóch kardynałów^[2]. Nie mógł jednak darować raptu Wilhelmowi Nogaretowi, którego wyklął 7 czerwca 1304. Wszyscy pozostali Francuzi, zamieszani w zamach na Bonifacego, uzyskali przebaczenie^[2]. Miesiąc później, po zjedzeniu świeżych fig zmarł nagle i niespodziewanie w Perugii na dyzenterię^[2]. Dało to podstawę do przypuszczeń, że został otruty przez stronników Nogareta, jednak tezę tę należy odrzucić^[2]. Kolejni papieże, począwszy od Klemensa V, pozostawali pod przemożnym wpływem króla Francji, a sam Klemens V przeniósł rezydencję papieską do Awinionu, zapoczątkowując w ten sposób tzw. niewolę awiniońską.

Benedykt XI był autorem tomu kazań i komentarzy do Ewangelii wg św. Mateusza, psalmów, Księgi Hioba i Apokalipsy^[2]. Był też jedynym papieżem swoich czasów, o którym Dante Alighieri nie wypowiadał żadnych negatywnych sądów (a warto pamiętać, że np. Bonifacego VIII w swej Boskiej komedii artysta ulokował w ósmym kręgu piekieł, zarezerwowanym dla symonitów).

Został beatyfikowany 24 kwietnia 1736 r. przez papieża Klemensa XII^[1].

• kult świętych
• modlitwa za wstawiennictwem świętego
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego

• BOCCASINI, O.P., Niccolò. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-02-24]. (ang.).
• Pope Benedict XI. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-02-24]. (ang.).