| Papież Biskup Rzymu | |
| |
| Miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Papież | |
| Okres sprawowania |
422–432 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Pontyfikat |
10 września 422 |
| |
| Czczony przez | |
|---|---|
| Wspomnienie |
27 lipca (Kościół katolicki) |
Celestyn I (ur. w Rzymie, zm. 27 lipca 432) – święty Kościoła katolickiego i Cerkwi prawosławnej, 43. papież w czasie od 10 września 422 do 27 lipca 432[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był Rzymianinem, synem Priscusa. Podczas jego pontyfikatu ogłoszono, w czasie soboru w Efezie, dogmat o Bożym Macierzyństwie Najświętszej Maryi Panny[1].
Gorliwy rzecznik Kościoła Powszechnego, żył w czasie panowania cesarza Teodozjusza II (408-450). Otrzymał dobre wykształcenie, doskonale znał filozofię, wytrwale studiował Pismo Święte i rozmyślał nad teologią. Uczciwe życie świętego i jego autorytet jako teologa zaowocowały szacunkiem i miłością wśród duchowieństwa i laików.
Występował przeciwko herezji pelagiańskiej i w tym celu prowadził działania dyplomatyczne na dworze cesarskim, wysłał do Brytanii św. Lupusa i św. Germana, a do Irlandii Palladiusza w celu przeprowadzenia ewangelizacji[2]. Prowadził też działania na rzecz zażegnania konfliktów w obrębie episkopatu afrykańskiego. Zwołał (w 430 roku) w Rzymie synod. Zażądał od Nestoriusza potępienia pelagianizmu. Cyryl Aleksandryjski, powołany przez papieża na jego przedstawiciela na Wschodzie przewodniczył później (431) soborowi w Efezie. Błędy tego soboru zostały przez Celestyna potępione[2]. Papież Celestyn wystąpił w tej kwestii do Teodozjusza II, a od Maksymiana zażądał podjęcia działań dla przywrócenia pokoju od konfliktów na tle religijnych na wschodzie[2].
Jego działalność apostolska znalazła odzwierciedlenie w bogatej spuściźnie epistolograficznej (pozostało po nim 16 listów)[3].
Jego wspomnienie obchodzono 6 kwietnia[2], obecnie zgodnie ze złotą regułą dniem wspomnienia świętego jest dzień śmierci dies natalis – dzień narodzin dla nieba – 27 lipca. Cerkiew prawosławna czci go 8 kwietnia[4].
Pochowany w katakumbach Pryscylli przy Via Salaria[5].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 27-28. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ a b c d John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 63-65. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ Jan Wierusz-Kowalski, Poczet papieży, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, s. 36 - 37, ISBN 83-03-01013-1.
- ↑ 8 Απριλίου. ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. [dostęp 2017-06-10]. (gr.).
- ↑ Catacombe di Roma aperte al pubblico. vatican.va. [dostęp 2021-04-03]. (wł.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 532. ISBN 83-7097-271-3.
- Pope St. Celestine I. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-09-25]. (ang.).
| Uznani za świętego bez formalnej kanonizacji |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Formalnie kanonizowani i beatyfikowani przez Kościół katolicki |
